کارما و قوانین کوانتوم

در این مقاله اصل عجیبی را در رابطه با کارما و قوانین کوانتوم بررسی می کنیم.

آیا می شود به واسطه ی تغییر آینده گذشته را تغییر داد؟

فیزیکدان برجسته ای به نام جان ویلر سال 1978 آزمایشی را شروع به انجام دادن کرد. این آزمایش سروصدای زیادی در دنیا به پا کرد.

او در نتیجه ی آزمایشش به یک اصل رسید: مشاهده ی یک ذره در زمان حال، سرنوشت یک ذره ی مشابه در زمان گذشته را متحول می کند! بعد از آن غوغا به پا شد.

چون خیلی عجیب بود که مشاهده ی یک ذره در زمان حال  سرنوشت یک ذره ی مشابه را در زمان گذشته می تواند متحول کند.

این یعنی اینکه اگر عملی در حال اتفاق افتاده می تواند اثر و نتیجه ی عملی که در گذشته اتفاق افتاده باشد را متحول کند و آن را تغییر دهد .

خیلی از دانشمندان از ابتدا آن را نفی کردند. آن ها معتقد بودند این آزمایش باید تکرارپذیر باشد تا به عنوان یک اصل وارد فیزیک شود.

و این اتفاق افتاد!

چگونگی تاثیر کارما در قوانین کوانتوم

در هر آزمایشگاهی می تواند این اتفاق بیفتد. این یعنی اینکه کارمای مثبت می تواند اثر و نتیجه کارماهای منفی قبلی را  تغییر دهد. به شرط  این که ما بخواهیم وارد حلقه ی کارمای مثبتی در زمان حال شویم و با فهم آن را انجام دهیم تا اثر و نتیجه ی کارماهای منفی ای که خواسته یا ناخواسته در سال های قبل انجام دادیم تغییر بکند.

دلیل اینکه آدم ها برای خودشان سبک زندگی دارند همین است. اینکه آدم ها برای خودشان رفتارهای اجتماعی متفاوتی دارند، دلیلش این نیست که می خواهند متفاوت باشند؛ آن ها دنبال این هستند که چه رفتارهایی در زمان حال می تواند اثر و نتیجه رفتارهای اشتباه شان را در گذشته تغییر دهد.

همه ی آدم های برجسته در دنیا باید و نبایدهای خودشان را دارند. از چارچوبه ی بایدها و نبایدهای خودشان عدول نمی کنند. انجام دادنی ها و انجام ندادنی های خودشان را دارند. اینکه بدانند چه کارهایی را باید انجام دهند به شکل شخصی، چه کارهایی را باید انجام دهند به شکل اجتماعی، چه کارهایی را نباید انجام دهند به شکل شخصی و چه کارهایی را نباید انجام دهند به شکل اجتماعی، سبک زندگی هر آدمی می شود.

همه ی این اتفاق ها برای داشتن حسی است که ما به آن می گوییم برکت در زندگی. این که ما امید داریم کاری که داریم انجام میدهیم اثر و نتیجه ی کار اشتباه مان را تا حد زیادی تغییر دهد و ما در آینده مواجه با سمبل ها، موانع و نتیجه ی کارهای اشتباه مان نشویم؛ یا کمتر بشویم.

این یعنی امید به آینده.