خودماساژدهی چینی

خودماساژدهی چینی

در این مقاله خودماساژدهی در طب سنتی چینی را بررسی می‌کنیم.

تاریخچه خودماساژدهی در طب سنتی چینی

ماساژ یک مروارید نورانی در گنجینه اندوخته ی طب سنتی چینی (TCM) است. باستان‌شناسان تعداد زیادی از کتاب‌های تاریخی را که بر روی پارچه های ابریشمی و چوب‌های بامبو نوشته شده بود را ضمن حفاری از زیر خاک به دست آورده‌اند که به “ماساژ‌درمانی” اشاره داشته است که به ۵۰۰ سال قبل از میلاد یا حتی بیشتر برمیگردد.

همچنین دریافت شد که ماساژدرمانی به طور گسترده‌ای در معالجه افراد مورد استفاده قرار می‌گرفته است. در حدود ۶۰۰سال پس از میلاد، در بیمارستان امپراطوری واژگانی چون دکترهای ماساژ  (Massage Doctors)، ماساژورها، کارگران ماساژور و کارآموزان ماساژور مطرح بوده است.

چنانکه این روش معالجه طی قرم های متمادی مشهور و مشهورتر گشت، پیشرفت های خاصی در مراقبت های بهداشتی و معالجه بیماری‌ها انجام پذیرفت.

انواع بسیار زیادی از ماساژ در سراسر دنیا مشهور و محبوب است. در بین آن ها می توان به ماساژ طب سنتی چینی، ماساژ تایلندی، ماساژ ژاپنی و ماساژ ترکی اشاره کرد. به نظر ماساژ چینی، قدیمی‌ترین نوع از این روش درمان است که تکنیک‌ها و تئوری‌های خاص خود را داراست.

طب سنتی چینی یا TCM پنج شاخه ی اصلی دارد که عبارتند از :

1- طب گیاهی

2- طب سوزنی

3- تایچی و چی گونگ

4- تویی نا

5- رژیم درمانی

طب تویی نا نوعی از بهبودی است. این علم بر پایه سه نظریه ی yin – yang ، پنج عنصرو تئوری Qi بیان می‌شود.

پنج عنصر تشکیل دهنده ی جهان هستی، آب، چوب، آتش، خاک و فلز هستند که عدم تعادل هرکدام از این عناصر منجر به ایجاد یک بیماری در بدن فرد می‌شود. این پنج عنصر در بدن هر انسان به عنوان بخشی از جهان هستی وجود دارد.

سکانس های بهبودی بر اساس این عناصر در بدن فرد تعریف می‌شوند. ماساژ تویی نا با ارائه ی تکنیک های خاص کانال ها و مریدین های انرژی را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

این شیوه از بهبودی ارتباط تنگاتنگی با طب سوزنی دارد.

در این علم به صورت زوج به ارگان ها بو، صدا، فصل، مزه و … خاصی نسبت داده می‌شود.

در طب سنتی چینی، ماساژ در دسته ی طب خارجی (external medicine) قرار می‌گیرد. ماساژ شامل به کارگیری تکنیک های فشاری انگشتان مختلف بر نقاط آکوپوینت و مریدین های طب فشاری است که به منظور تنظیم فعالیت های بدن انسان، فعال سازی گردش خون، کم کردن ناراحتی و کاهش درد صورت می‌پذیرد.

خودماساژدهی، چنانچه از نامش پیداست، عمل ماساژ بر بدن خود فرد و با استفاده از تکنیک های انگشتی ساده است که این عمل به منظور جلوگیری و درمان بیماری، سرحال ماندن و افزایش طول عمر انجام می‌گیرد.

خودماساژی یا سلف ماساژ یکی از نخستین روش‌های مراقبت بهداشتی پیشگیرانه و درمانی شناخته شده برای بشر است. زمانی که افراد زخمی می‌شوند یا زمانی که یک بیماری درونی به طریقی بر سطح خارجی بدن ظاهر می‌شود، به طور غیرارادی سطح تاثیر یافته را به منظور التیام بخشیدن درد، مالش یا لمس می‌کنند. چنین رفتار ناخودآگاهی به یک روش درمانی برای بیماری‌ها و یک معیار موثر برای جلوگیری و کنترل بیماری‌ها تبدیل شده است.

خودماساژدهی طب سنتی چینی به دو دسته ی خودماساژدهی مراقبت بهداشتی و خودماساژدهی تویینا تقسیم می‌شود.

تکنیک های ماساژ براساس تئوری‌های TCM هستند و هم‌راستا با شرایط موجود و اعضای معین و خاص بدن هستند.

فواید خود ماساژدهی طب سنتی چینی (TCM):

*بهبود عملکرد ارگان ها

*رفع گرفتگی عضلات

*رفع تنش، بی خوابی و میگرت

*رفع مشکلات جنسی

*اصلاح مفاصل

مراقبت‌بهداشتی: مراقبت‌های بهداشتی در طب سنتی چینی راهی برای سرحال نگه داشتن و حفظ انرژی حیاتی به وسیله‌ی خودماساژدهی نقاط مریدین و جا‌به‌جایی اعضای بدن است.

تویینا: تویینا یا ماساژ طب سنتی چینی، یک روش درمانی و التیام‌بخش است که با استفاده از فشار، کشش، بلند کردن، نیشگون گرفتن و مالیدن نقاط کلیدی در طول کانال‌های مریدین بر پوست توسط انگشتان انجام می‌گیرد.