کودک درون _ کودک بیرون

مقاله ی کودک درون کودک بیرون یک مقاله ی تلنگری است که ما کاملا خواسته و از روی قصد با یک سری کلمات میخواهیم به خودمان تلنگر بزنیم.

کودکی سالم و غیرسالم

اگر ما به یک کودک نگاه می کنیم و به معقوله ی فرزندپروری و اینکه این کودک در سنین رشد است و باید بالنده شود و فرد موثری شود در جامعه، باید به این فکر کنیم که خودمان هم زمانی کودک بودیم و کودکی منسجمی را تجربه نکردیم و زمانی که با کودک برخورد میکنیم به خیلی از معقوله های فرزندپروری توجه هم نکنیم.

یکی از فاکتورهای مهم که به ما ثابت میکند کودکی خوبی نداشتیم و به کودک خودمان هم توجه نمی کنیم این است که موسیقی که ما گوش میکنیم در دنیای خودمان، خیلی توجه نمی کنیم که در اطراف ما آیا کودکی هست یا خیر.

فردی را در نظر بگیرید که دایی کودک یا کودکانی است و آن خانواده را به طبیعت می برد.

ممکن است موسیقی هایی که در حالت تجرد و تنهایی به آن گوش می دهد را پیشنهاد کند که در ماشین شنیده شود؛ بدون لحاظ کردن اینکه کودکی که در ماشین است زن یا مرد بزرگ و تاثیرگزار آینده باشد؛ و همان موسیقی را گوش میکنند که پر از غم و اندوه است و ما بسیار می بینیم کودکانی که موسیقی هایی را تکرار می کنند که دردهای بزرگسالان را دارد بدون اینکه بدانند منظور آن چیست!

کودک درون کودک بیرون

موارد بی شماری وجود دارد در مورد کودک بیرون و باید این را لحاظ کنیم که کودکی که ما می بینیم که نماینده آدمهای دنیاست، باید به این فکر کنیم که ما این کودکی را در درون خودمان تجربه کردیم و اگر دوست داریم موسیقی متفاوتی را با کلمات رکیک و یا خیلی تهاجمی گوش کنیم به این دلیل است که ما خودمان کودک زخم خورده هستیم پس برای التیام کودک درونمان باید شکل برخوردیمان متفاوت باشد؛ چیزی که التیام بخش است را باید گوش بدهیم نه نوجه سرایی که روی زخممان را باز کند.

این یک جراحی برای باز شدن زخم های روحی است ولی برای بسته شدن آن نیست.

دعوا کردن جلوی کودک فقط منحصر به دعوا کردن جلوی کودک و آسیب روحی به کودک نیست بلکه زخم زدن اضافه به روان خودمان است که اصطلاحا به آن می گوییم زخم زدن به کودک درون خودمان.

اینکه کودک ما با موبایل و فضای مجازی آشناست اما به یادگیری از فضای دیجیتال اهمیتی نمی دهد چیزیست که ما به او یاد دادیم!

یادگیری از فضای دیجیتال و استفاده از وسایل الکترونیک را به او یاد ندادیم چون ما هم عادت به پرسه زدن در اینترنت را داریم و خیلی از فضای آموزش در بستر اینترنت و شبکه های اجتماعی استفاده نمی کنیم؛ همین اتفاق برای کودک می افتد و همان رفتاری را انجام می دهد که ما انجام می دهیم.

دنبال موبایلی می گردد که ساعتهای خودش را بدون خانواده سر کند همان طور که ما ساعتها این کار را کردیم و به او توجه نکردیم و دیده که ما بهترین لحظات عمر او سرمان در موبایل بوده و او هم به عنوان رفتار همان را یاد میگیرد.

حال اگر بجای موبایل کتاب باشد چه؟

اگر بتوانیم کتاب را جایگزین کنیم، دانایی را جایگزین کنیم چه اتفاقی برای این کودک و اصلا کودک درون خودمان می افتد؟

افت هایی که درون خودمان داشتیم میتواند بواسطه دانایی و پژوهش و نگرش صحیح پر شود.

یا چرا فردی در جمعی بدگویی می کند با چشم و ایما و اشاره به وی می گوییم کودک در این جمع است؟! مگر کودک درون ما از بدگویی و جملات رکیک  آزرده نمی شود؟ ما همان لحظه که بدگویی می کنیم آن قسمت پاک و لوح سفید از وجودمان را خدشه دار می کنیم.

اگر می بینیم لوح سفید وجودمان دیگر سفید نیست خدشه هاییست که دیگران و خودمان بر آن وارد کردیم. یکی از آنها تمسخر است، کوچک انگاری کارهای بزرگ یا بزرگ انگاری کارهای کوچک، به رسمیت نشناختن فضای دیگران، توهین به فرهنگهای متفاوت و شخصیت های متفاوت، حسرت خوردن، حسادت کردن، خشم داشتن، نفرت داشتن، تناقض گویی.. چیزهاییست که اگر کودک جلوی ما ببیند دچار زخم روحی می شود.

خود ما هم داریم زخم روحی برای کودک درون خودمان ایجاد میکنیم.

کودک درون کودک بیرون از دید طب های کل نگر

بزرگان طب های کل نگر مثل طب ایرانی، طب هندی، معقوله ای را بررسی کردند و فرضیه هایی را بیان کردند که می توان آنها را ثابت کرد که به اصل تبدیل شده است؛ یکی از این فرضیه ها دنیای کبیر و صغیر است که دنیای بیرون دنیای کبیر و دنیای بزرگ است کما اینکه دنیای درون برگرفته شده از دنیای بیرون است و دنیای بیرون تحت تاثیر دنیای درون است.

با در نظر گرفتن این معقوله می توان گفت اصل دنیای کبیر و صغیر می تواند یک اگاهی بخش برای ما باشد؛ به این جهت که کودکی در بیرون متاثر است از فضای ذهنی ما. یعنی کودک روزی بزرگ خواهد شد و تبدیل به یک فرد بالغ می شود و می تواند روان ما را متاثر کند از آنچه خودش بیان می کند یا کاری که انجام می دهد و این یک فضای دوطرفه است.

ما چیزی را برداشت می کنیم که در نسل نونهال ایجاد می کنیم، زمانی که دیگر به استراحت احتیاج داریم! زمانی که دیگر نمی خواهیم تلاطم را تجربه کنیم و کودکان شفاف امروزی باید تبدیل شوند به سردمداران سلامت آینده؛ ولی وقتی ما رعایت نمیکنیم هم کودک درون خودمان را زخم زده کردیم هم آینده ی بدی را برای خودمان ساختیم.